Er Weer Op Uit

Soms trek je je terug uit de wereld. Dat kan nodig zijn om te herstellen. In het ideeAteljee spraken we over hoe je daarna weer langzaam naar buiten kunt gaan. Hieronder lees je ervaringen en wijsheden van deelnemers.

Fase 1 – Terugtrekking
Veel mensen trekken zich terug als ze geen controle meer voelen. Eén deelnemer zei:
“Ik kwam in een gat door het gevoel geen controle over de situatie meer te hebben; dan laat je het op een gegeven moment.”
Deze uitspraak laat zien hoe machteloos je je soms kunt voelen.

Sommigen merkten dat ze te lang binnen bleven, waardoor ze geen nieuwe energie kregen. “Ik had me teveel teruggetrokken waardoor ik geen nieuwe impulsen kreeg die me er weer uit konden halen.”

Er zijn verschillende manieren om om te gaan met de wereld als die moeilijk voelt. Een deelnemer zei: “Als je niet kunt dealen met de wereld, kun je daar op verschillende manieren mee omgaan.” Door nieuwsgierig te blijven en de wereld als onderzoeker te bekijken, kun je soms weer nieuwe mogelijkheden ontdekken. Dit getuigt van wijsheid: open blijven staan voor nieuwe ervaringen.

Terugtrekken kan ook iets goeds zijn. “Terugtrekken is op zich niet erg. Het gaat erom: hoe gebruik je die tijd?” Verwerken en nadenken over situaties kan helpen om weer verder te kunnen.

Een mooie kwetsbare ervaring is dat je ook tussen mensen teruggetrokken kunt zijn. “Je kunt teruggetrokken zijn terwijl je onder mensen bent.”
Dat geeft veiligheid, maar echte verbinding vraagt om je voorzichtig open te stellen.

Sommige deelnemers hadden geleerd beter voor zichzelf te zorgen. “Ik trek me tegenwoordig ook wel terug, maar dan elke dag een beetje om weer op te laden – dat is ok.”

Een bijzondere wijsheid was het beeld van de rugzak: “Ik probeer de rugzak zo leeg mogelijk leeg te houden.” Minder zorgen meenemen maakt het leven lichter en geeft ruimte.

Fase 2 – Voorzichtig opstaan
De eerste stapjes zetten na terugtrekken kan spannend zijn. “Het is moeilijk om vanuit een zwart gat er weer uit te gaan.” Twijfels over jezelf kunnen het moeilijk maken.

Een belangrijke wijsheid die werd gedeeld: “Als je weer valt, hoef je niet direct op te staan – je mag even blijven zitten. Maar niet zo lang dat je gaat zwelgen in je ellende.” Dit laat zien dat het oké is om tijd te nemen, zolang je maar niet blijft hangen.

Vaak gaat herstel langzaam: “Je komt er langzaam uit, stukje voor stukje.”

Adviezen van anderen zijn niet altijd helpend. “Anderen kunnen zeggen: ga sporten, daar knap je van op. Maar je moet voelen wat jóu helpt.” Eigen gevoel volgen is belangrijk.

Soms moet oude pijn nog verwerkt worden. “Soms moet je nog het oude verwerken. Dan is er nog schaamte of angst en die moeten eerst gezien worden.”
Dit vraagt om mildheid voor jezelf.

Een deelnemer deelde: “Kijk wel goed of je angst of schaamte terecht is.” Dit helpt om oude patronen los te laten en wijzer te worden.

Inzicht in jezelf groeit vaak in gesprek: “Om inzicht in jezelf te krijgen is het belangrijk om je avonturen te bespreken met mensen die het goede met je voor hebben.”
Samen reflecteren maakt blinde vlekken zichtbaar.

Fase 3 – Weer meedoen
Weer naar buiten gaan vraagt moed. Eén deelnemer zei: “Ontmoeten is niet-moeten.” Het vinden van de juiste mensen geeft ruimte en ontspanning.

Een praktische tip was: “Je moet het laagdrempelig maken voor jezelf.” Kleine stappen helpen om het vol te houden.

Ook werd benadrukt hoe belangrijk het is om te luisteren naar je eigen wensen: “Het is belangrijk om te voelen: wat wil ik wel en wat wil ik niet?”

Geduld is nodig: “Heb geduld, en geen onmiddellijke verwachtingen.” Deze houding helpt om teleurstellingen te voorkomen.

Een prachtige wijsheid was: “Leer valbreken: ga ervan uit dat je gaat vallen, maar leer ermee omgaan.” Niet bang zijn om fouten te maken helpt om toch stappen te zetten.

Kwetsbaarheid kwam ook sterk naar voren in deze uitspraak: “Ik durfde niet te gaan, maar dat was ok.” Later kwam de energie vanzelf.

Mild zijn voor jezelf is belangrijk: “Wees mild: je hoeft je niet altijd leuk te voelen, zeker niet onder vrienden.”
Echte vriendschap betekent dat je jezelf kunt zijn.

Een andere deelnemer deelde hoe belangrijk het is om anderen open en neutraal te benaderen: “Benader nieuwe situaties en mensen met een open, neutrale houding.”

Een ervaring toonde hoe lastig het kan zijn als anderen niet fijn reageren. Maar ook hoe je daar op een onderzoekende manier mee om kunt gaan: “Beter had ik kunnen vragen: ‘Waarom lach je?’”

Tot slot een belangrijke les over zelfacceptatie: “Ik heb van alles geprobeerd om mee te doen, maar het lukt niet als ik niet van mezelf houd. Nu ik ouder ben, kan het me steeds minder schelen.”
Zelfacceptatie maakt ruimte voor echte verbinding.

Fase 4 – Je eigen weg gaan
Na voorzichtig meedoen komt het moment om je eigen pad te vinden. “Vaak zien we niet wat we hebben omdat we gefocust zijn op het tekort.” Dankbaarheid opent nieuwe mogelijkheden.

Een mooie boodschap is dat je niet hoeft terug te keren naar je oude leven: “Je moet wel opstaan, maar hoeft niet per se dezelfde kant op te gaan als voorheen.”

Ook werd gedeeld dat je niet altijd kunt weten of je goed bezig bent: “Je gaat lopen en moet bereid zijn van richting te veranderen.”
Het leven wijst soms een weg die je zelf niet had kunnen bedenken.

Ervaringen leerden ook dat trucjes niet helpen voor echte verbinding. Eerlijk en open zijn werkt beter.

En een prachtige slotwijsheid: “Neem onderweg de tijd om te waarderen wat goed ging – dan geniet je.”
Misschien ben je dan al verder gekomen dan je dacht.

Ervaringswijzer deelt deze verhalen zodat we samen kunnen leren. Iedere stap, hoe klein ook, is waardevol.