‘Je weet van tevoren niet waar je naartoe wil’

Het lukt Robert (54) nog steeds niet intieme contacten aan te gaan. Ondertussen is het streven er nog wel, maar is het ‘moeten’ er vanaf. 

Of de psyche maakbaar is? In eerste instantie denk ik van wel. Het is net als bij spierkracht: ik zou nu bijvoorbeeld dertig kilo kunnen bankdrukken. Dat was ooit zestig kilo en als ik drie jaar zou oefenen zou ik misschien wel honderd kilo kunnen bankdrukken. Zo is het denk ik ook met psychisch kwaliteiten. Ik denk dat je binnen een bepaalde bandbreedte dingen kunt veranderen. 

Serendipiteit

Wat mij in het streven naar doelen opvalt is dat je onderweg dingen ontdekt die je wens weer veranderen. Daar is zelfs een term voor: serendipiteit. Dat schijnt afkomstig te zijn van een sprookje, de prinsen van Serendip. Ze gaan op zoek naar een schat en op weg beleven ze allerlei andere dingen die veel interessanter zijn. Dat is iets wat ik ontdekt heb in mijn leven.

Dus je kunt naar iets streven, bijvoorbeeld een baan. Maar wat je gaat ontdekken is, als je het doel eenmaal bereikt hebt, je op weg naar dat doel dingen meemaakt waar je nooit aan hebt kunnen denken. Je denkt: ‘ik wil een chocoladetaart’ en dan komt er een vanille aardbeiroomtaart uit. Dat inzicht helpt mij om minder geforceerd om te gaan met wat ik in mezelf wil veranderen. 

WC tegeltjes wijsheid

Daar heb ik zelfs een slogan voor: ‘Als je nergens naar toe hoeft, valt er van alles te ontdekken.’ Dat houdt ook in dat je in principe niet iets nodig hebt om gelukkig te zijn. Je  projecteert alleen maar het geluk in een ding, bijvoorbeeld die baan. En als je het hebt, valt je streven ernaar even weg. Dat is wat een geluksgevoel geeft, je bent even niet met toekomstige dingen bezig. Ik denk dat die vrede hier en nu ook al te beleven is. Dus in je zijn.

Maar dan is het nog steeds leuk om te worden, dus van A naar B te gaan. Dat project afkrijgen of wél die vriendin, waarom niet? Ik weet dat mijn leven er niet vanaf hangt, maar dat deert niet. Ik weet van tevoren niet of het lukt, maar ik weet wel dat ik allemaal andere dingen zal ontdekken. Dat vind ik nog belangrijker dan dat doel bereiken. Het cliché: ‘de reis is belangrijker dan het doel’ klinkt als een wc-tegeltjes wijsheid, maar van mij mag die er best hangen. 

De kleur van verdriet

Stel dat je almachtig was, dat je alles in een vingerknip kon bereiken, dat zou waarschijnlijk op den duur niet meer leuk zijn. Ik begin steeds meer te ontdekken dat je zelfs van een mislukking op een bepaalde manier kunt genieten; het zijn allemaal kleuren van de regenboog. Verdriet mag er ook zijn, kleurt ook je leven als contrast ten opzichte van blijdschap.

Ik las er een keer een gedicht over. Stel je voor dat je alles kon dromen wat je wilde. In het begin zou je al je wensen uit laten komen, je zou wilde seks hebben, elke dag feesten, kunnen vliegen. Maar op een gegeven moment zou je denken ‘jeetje, ik heb een uitdaging nodig, want alles is zo makkelijk nu’. Dat gaat dan een tijdje door, totdat je op een gegeven moment precies het leven kiest zoals het was, inclusief vergeten dat je almachtig bent. 

Gehakt

Ik geef toe, dat voor mij het alledaagse leven niet zo relativerend verloopt zoals ik nu schets. De dingen die ik bereikt hebt, hebben me heel veel moeite gekost. En ik vind het best wel vervelend om bijvoorbeeld nog geen vriendin te hebben. Dat heeft misschien met mijn kwetsbaarheid te maken, dat zit in de sfeer van seksueel misbruik. Dat vond plaats tussen mijn zesde en negende. Daarbij moest ik ook gevaarlijke opdrachten uitvoeren, zoals het klimmen op daken, stelen uit winkels of onder de kiel van een boot zwemmen.

Ik vluchtte in de spiritualiteit, waar gezegd werd dat je niet iets in de wereld nodig hebt om gelukkig te zijn. Dus ook geen vriendin. Ik heb me daar lang zoet mee gehouden, maar toch wrong het. Ik wilde eigenlijk wel de wereld in. Gelukkig kwam ik in contact met een internetgoeroe die gehakt maakte van deze fundamentalistische opvatting van spiritualiteit. Je bent bewustzijn, maar ook een persoon met behoeften. 

Diepte

Toen ben ik allerlei dingen gaan doen om contact te maken, zoals biodanza en verbindende communicatie. Ik had wat dat betreft mazzel met nieuwe mogelijkheden op mijn werk, waardoor ik meer met mensen kon werken in plaats van achter de pc zitten. In een maand maakte ik nu meer mee in het omgaan met mensen dan anders in een jaar. Dan ga je leren.

Die periode van onmacht, geen relatie krijgen, zaken die ik niet kon verwerken, eenzaamheid, heel veel eenzaamheid, dat heeft wel een bepaalde diepte gegeven. Als mens met een psychische kwetsbaarheid loop je vooruit, want iedereen moet op een gegeven moment dealen met ouder worden, verval, verlies van je baan en vrienden. Iedereen moet op een gegeven moment leren ermee om te gaan dat dingen niet alleen niet meer maakbaar zijn, maar ook vervallen. Dat dwingt je om naar je zijn te gaan. 

Open blijven staan

Ik voel me wel eens eenzaam. Je hebt wel een bepaalde gezelligheid om je heen nodig. Alleen hoeft dat niet per sé in de vorm van een vriendin. Ik begin nu steeds meer te genieten van de kleine contacten die ik al heb. Dat plaatje van een vriendin zit daarbij nu minder in de weg. Bovendien; ik heb een keer een vriendin gehad en dat was niet gezellig hoor. 

Als dat plaatje van die vriendin eerst moet uitkomen, dan zou ik minder genieten van het contact wat ik nu met jou heb en dat is ook al leuk. Uiteindelijk gaat het niet om het ding, maar wat het vertegenwoordigt. In mijn geval is dat verbinding. En sinds ik er zo over denkt geniet ik ook veel meer van contact, dan denk ik oh ik heb nu iemand aan de telefoon leuk! Ik krijg nu een appje Leuk! In plaats dat je het als het ware klein en onbelangrijk maakt. Dat is zonde. Misschien lukt het niet. Maar het is heel belangrijk dat je open blijft staan. Dat je na een afwijzing het niet meteen weer een hele tijd opgeeft. Dan sluit je jezelf energetisch af.

Op weg naar mijn doel, ontdek ik nieuwe dingen en verandert ook het doel zelf. Zo denk ik dat het zal blijven veranderen. Er bestaat een zekere mate van maakbaarheid, maar je moet daar niet te veel van verwachten. Vaak is het toch anders dan je denkt. En het geluk wat je er een tijdje van hebt gaat ook weer zomaar voorbij. Het is leuk om iets na te streven, maar verwacht er niet al je geluk uit te halen, dat ligt meer in hoe je naar dingen kijkt. Ik geloof dat ik daar met alle mitsen en maren wel achter kan staan.

 

 

tags: 

Lees verder:

tags: