Ik voelde me behoorlijk down, maar ik had nou eenmaal afgesproken om half elf. Ik zou met Felix naar de sauna gaan. Afzeggen maar? Maar dat is zo lullig. Bovendien ben ik van afspraak = afspraak. Met tegenzin, sleepte ik mezelf richting de trein. Eenmaal aangekomen, kon ik, of wilde ik misschien, Felix niet vinden. Dat ging ook moeilijk zonder bril. Tegen eenen gaf ik het op, totdat ik een stem hoorde: ‘Hé Joris, ben je er toch?’ Hij vroeg hoe het ging. Ik zei direct: ‘Shit, maar ik hoef er niet over te praten’. Tot mijn grote opluchting deed hij dat nog ook. De rest van de dag praatten we over koetjes en kalfjes. Mijn stemming verbeterde van een drie naar een vijf. Het had gelukkig goed uitgepakt.

Soms weet ik niet wat ik moet doen, als ik me slecht voel: er uit of juist thuis blijven. Altijd hoor je ‘het is goed om er uit te gaan’. Dat zal wel, maar ik heb daar ook slechte ervaringen mee. Dat je iemand belt en die zegt: ‘Achter de wolken schijnt de zon’, waardoor je je nog eenzamer voelt. Of je stoot iemand af, gewoon omdat je een brok chagrijn bent.

Er is geen eenduidig antwoord op de vraag wat je moet doen als je niet lekker in je vel zit. Er uit of juist thuis blijven? Beiden kunnen een manier zijn om jezelf uit de weg te gaan. Het moet geen dogma worden dat je er uit moet gaan. Het kan ook goed zijn dat je er voor jezelf bent. Je kunt jezelf niet altijd aan de haren omhoog trekken; soms heeft het geen zin meer in je gevoel en gedachten rond te hangen. Dan kun je jezelf de kans geven om te kijken of het anders wordt. Dan hoef je niet per sé de gangmaker van het feest te zijn, maar een blokje om kan dan al helpen.