Love, 喜欢, liebe, Aγαπώ, Amore! Van de ongeveer 6800 talen uit de wereld gaat dit verhaal over de liefde. Noem het zoals je wilt; kalverliefde, jeugdliefde maar in dit verhaal neem ik jullie mee terug naar een mooie tijd in mijn leven. Zoals zoveel schrijvers doen ga ik jullie vertellen over liefde. Liefde is heel belangrijk in het leven is geweest. Ik neem jullie mee naar een meisje dat mij het gevoel gaf van een warme deken van liefde waar je het liefste onder wil kruipen samen onder de sterrenhemel. Ik noem dit meisje niet bij naam vanwege privacy maar ik beschrijf haar met het koosnaampje voor wat ik voor haar had, mijn lieve Principessa.

Principessa was een jong meisje toen ik haar leerde kennen en we waren nog volledig onschuldig. Toen ik haar leerde kennen had ze een relatie met een meisje. Maar ze raakte bij mij meteen een snaar. Ik vond haar lief en aantrekkelijk. Ik deed er niks mee dan vriendschappelijk zijn omdat ze in een relatie zat en ik wilde geen inbreker zijn. Lang duurde die relatie niet en toen was ze opeens vrijgezel. Ik ging steeds meer met haar om en leerde haar zo meer kennen. Ik kreeg dat warm gevoel van binnen, vlinders in de buik en dromen over haar tot in de vroege ochtend maar of ik het ooit met haar kon bezegelen? De liefde was een tweede. Op een avond trok ik de stoute schoenen aan en vroeg haar om verkering. Ze zei nog ja ook. Er zat wel een aantal jaar tussen ons en we moesten het nog eventjes geheim houden.

Maar als je veel tijd met elkaar doorbrengt dan gaan mensen dingen zien of vernemen. Mijn moeder wist het wel, ik had het eerlijk verteld aan haar omdat ik altijd met mijn moeder alles kon delen. Zonder de angst dat ze het als een dorpsomroeper aan de grote klok zou hangen. Ik was ook niet zo ervaren in de liefde. Maar we schreven elkaar liefdesbriefjes en gaven elkaar kleine kusjes op de mand. Samen hand in hand lopen en ga zo maar door. Maar op een dag vroegen haar ouders in hun nieuw te bouwen huis samen te komen. Ons geheim was bekend geworden, we waren niet voorzichtig genoeg geweest denk ik. Maar het kon mij niet schelen. Met een paar voorwaarden dat ik lief, teder, aardig en voorzichtig met haar moest zijn kregen we de zegen van haar ouders. Ik werd zelfs uitgenodigd voor een etentje met de hele familie.

Zenuwachtig in mijn mooiste pak, letterlijk een pak met een bos bloemen voor haar moeder ging ik naar hun huis op die vrijdagavond. Haar vader moest zijn lach inhouden toen hij mij zo deftig erbij zag lopen. We hebben een heel lekker en leuk diner gehad. En de spanning die ik had verdampte als stoom in de lucht. We gingen naar Nisse later op de avond om kunstwerken van haar te bekijken die tentoongesteld waren.

De relatie kabbelde voort. We bleven elkaar schrijven ondanks dat het geen geheim meer was. En ik heb tot op de dag van vandaag de brieven nog, elke brief van Principessa. Het zijn soms korte briefjes en sommige waren heel lang. Vaak schreef ze die als ze zich verveelde op school en ik voor het slapen gaan. In de avond stuurden we een SMS'je naar elkaar om elkaar een goede nacht te wensen. Whatsapp zoals nu was er nog niet. Je had wel een chat programma en dat was soms best handig, maar heel erg onpersoonlijk.

Toen de zomer kwam kreeg ze ook een baantje. Ik had daar ook zelf wat voor over omdat ik niet kon werken. Ik had alle tijd. Daarom ging ik soms om half 5 naar haar huis om samen met haar te ontbijten en haar op de fiets naar haar werk te brengen. Dat was zo romantisch om te doen. We hadden de tijd voor elkaar en het was gewoon leuk.

Maar zo gingen 3 maanden in recordtempo voorbij, tot op een noodlottige vrijdagavond. De scholen waren weer begonnen en ieder had zijn leven weer hervat als normaal. De verhoudingen in de relatie waren wat veranderd. We waren wel intiem geweest, maar er was op wat licht gefriemel en vozen nooit seksueel contact geweest. Ik had daar ook geen moeite mee. Er begon een afstand te komen tussen ons twee. Ik wist toen niet waarom en ik merkte er ook weinig van in de praktijk. Maar voor haar was het moeilijker. Dat heb ik achteraf begrepen. Het laatste mooie moment samen was toen we een keer in bed de Italiaanse film genaamd Benzina (2001) hadden gekeken. Knus tegen elkaar aanliggend. Maar terug naar die vrijdagavond. Over de telefoon vertelde ze dat ze moeite had met onze relatie en ik was daar kapot van. Ik wist dat dit het einde was.

Als een huilend kind ben ik naar mijn moeder gegaan die toen bij Oma was en ik huilde al het vocht uit mijn lichaam. En Oma die veel kinderen en kleinkinderen had gehad had een nuchtere zin voor mijn 'Er zijn meer vrouwen dan kerktorens' zei ze en ging verder met breien. En ze had daar achteraf gezien ook gelijk in. Maar op dat moment wil je dat niet horen. Principessa en ik spraken af om in de ochtend verder te praten.

De dag later kwam ze naar mijn huis. Ik hoef jullie niet te vertellen dat dit het einde van het sprookje was. Maar ik heb wel een mooi eind gekregen. Ze vertelde dat ze meer gevoelens had voor meisjes en dat het niet aan mij lag. Ze had mij ook niet bedrogen met een ander, dat wilde ze voorkomen. Daarom heeft ze het een beetje preventief uitgemaakt en om het knagen aan dat geheim van op meer op meisjes te vallen niet verder uit de hand te laten lopen in een relatie met een jongen. Er was geen ruzie tijdens het gesprek, wel tranen. En toen kwam het sprookje.

Ze gaf mij een kus, een hele warme tedere kus waarmee wij de relatie stop zetten. Een gezamenlijk besluit. Een kus om nooit meer te vergeten. Al die grote emoties, al die momenten samen, konden samengevat worden in een kus! Dat was pas liefde! Ze was voor mij een Prinsesje, een echte Principessa! En tot ik oud word en zo vergeetachtig dat ik niet meer weet wie ik ben, wat ik gedaan heb of erger, zal ze dat altijd blijven. De enige die de bijnaam Principessa verdiende. En mij een sprookjesachtige 3 maanden heeft gegeven, waarnaar ik tot op de dag van vandaag met veel plezier en geluk op terug kijk.